Αγγελιάνα Κορωνιού a.k.a Foxy Lady
«Ένας άντρας γίνεται
γοητευτικός και όμορφος
όταν αγαπάει τις γυναίκες»
Η Malala Yousafzai έχει πει πως «οι εξτρεμιστές φοβούνται τα βιβλία και τα μολύβια. Τους φοβίζει η δύναμη της μόρφωσης και οι γυναίκες. Φοβούνται τις γυναίκες. Η δύναμη της γυναικείας φωνής τους τρομάζει». Ίσως γιατί οι γυναίκες, τελικά, μπορούν να κάνουν τα πάντα και το αποδεικνύουν καθημερινά, μέσα από κάθε τους ρόλο. Σε κάθε χώρα η γυναίκα δυναμώνει και εξελίσσεται. Ξεκίνησε από σκληρούς αγώνες για τα δικαιώματά της (αγώνες που δίνει ακόμα και σήμερα) και έφτασε να διαπρέπει σε κάθε τομέα, μακριά από κάθε προκατάληψη και στερεότυπο. Τα τελευταία χρόνια, κατάφερε να υψώσει τη φωνή της μέσα από το κίνημα του #MeToo και να πει, με τρόπο εκκωφαντικό, ιστορίες που αποσιωπούνταν για χρόνια.
Οι γυναίκες δεν γιορτάζουν μόνο στις 8 Μαρτίου. Για την ακρίβεια δεν θα έπρεπε να γιορτάζονται καν. Θα έπρεπε να έχουν την επιλογή να μην είναι τέλειες, να μην είναι "ηρωίδες", να μη χρειάζεται να αποδείξουν τίποτα, σε κανέναν. Να είναι ελεύθερες να είναι ό,τι θέλουν. Σε μια πατριαρχική κοινωνία, όμως, που τις ήθελε υποταγμένες, σε συγκεκριμένα πλαίσια και καλούπια, οι γυναίκες χάραξαν τον δρόμο προς τη χειραφέτησή τους.
Για αυτό και αξίζει να γιορτάζονται για κάθε προσπάθεια να αποδείξουν την επάρκεια του φύλου τους, αλλάζοντας επιτέλους αντιλήψεις και συνειδήσεις. Με αφορμή λοιπόν την Ημέρα της Γυναίκας, όπως γιορτάζεται εδώ και κάποιες δεκαετίες, 8 προσωπικότητες μοιράζονται μαζί μας τις ιστορίες τους και μας αφηγούνται βάσει των βιωμάτων και των εμπειριών τους, πώς είναι να είσαι γυναίκα το 2022.
H Αγγελιάνα Κορωνιού a.k.a Foxy Lady είναι μια γυναίκα που ξεχωρίζει τόσο για τoν δυναμισμό της όσο και για τα ταλέντο της. Είναι μια από τις πιο γνωστές tattoo artists στην Αθήνα που θέλει μέσα από τα tattoo της να δώσει ένα πιο funky ύφος στην τέχνη της και να προσεγγίσει την πιο αισιόδοξη πλευρά της ζωής.
Η Foxy μας μιλάει για το πώς είναι να είσαι γυναίκα tattoo artist, πυγμάχος, και μαμά στην Ελλάδα του σήμερα.
Αυτή είναι η ιστορία της.
Γυναίκα στην Ελλάδα του 2022
«Άμα σου πω φοβερά, θα σου πω ψέματα. Αλλά εγώ έτσι νιώθω, φοβερά. Εννοώ ότι επαγγελματικά, είμαι πολύ κατασταλαγμένη εδώ και χρόνια. Κοινωνικά, με τα καλά και τα κακά, έχω χτίσει ένα περιβάλλον γύρω μου υγιέστατο.
Μπορεί να υπήρξα και τυχερή κάπως. Ηλικιακά δε θέλω να σου πω ότι είμαι 35, οποτε θέλω να σου πω ότι στα 34 έφαγα την πρώτη κρισάρα όπου κράτησε για μια μέρα μέχρι που είπα: «κοιτά να δεις διανύεις την καλύτερη δεκαετία της ζωής σου».
Μαμά, σύντροφος, επαγγελματίας, Αγγελιάνα
«Θα ήθελα να ήταν η μέρα μεγαλύτερη, για να προλαβαίνω να κάνω ακόμα περισσότερα πράγματα. Έχω πολύ μεγάλη βοήθεια με το παιδί, σε αντίθεση δυστυχώς με πολλές γυναίκες, οπότε αυτό με βοήθησε να επαναταχθώ στην εργασία μου και στην κοινωνική μου ζωή. Τα κάνω όλα με μέτρο, δίνω χρόνο και στον εαυτό μου. Για παράδειγμα, κάνω γυμναστική.
Κάτι θα θυσιάσεις για να προλάβεις 2 πράγματα. Μπορείς να θυσιάσεις 2 πράγματα για να προλάβεις 4, εξαρτάται με την προτεραιότητα που δίνω το πρωί που θα ξυπνήσω. Θα πω τι είναι πιο σημαντικό, εκτός από το να περάσω χρόνο με το παιδί μου; Να κάνω τη γυμναστική μου».
Η πυγμαχία
«Ξεκίνησα πυγμαχία γύρω στα 27 μου. Προσπαθούσα να βρω έναν τρόπο εναλλακτικής γυμναστικής γιατί στο γυμναστήριο πλήρωνα την ετήσια συνδρομή αλλά δεν πάταγα ποτέ. Επειδή είχα μάθει με πρωταθλητισμό από πιο μικρή, έπρεπε να βρω κάτι να μου διεγείρει τον εγκέφαλο και να θέλω πραγματικά να ασχοληθώ. Οπότε ξεκίνησα σχετικά μεγάλη το αγωνιστικό κομμάτι και ακόμη και τώρα παίρνω μέρος σε πρωταθλήματα, προσπαθώ να είμαι ενεργή. Μετά τη γέννηση του παιδιού μου, μου πήρε λίγο χρόνο παραπάνω αλλά δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτό. Είναι αγχολυτικό τελείως!».
Κίνημα #metoo
«Χθες είχα μία συζήτηση σχετικά με την πανσέληνο και γενικά για το φεγγάρι. Ότι το φεγγάρι παίζει σημαντικό ρόλο για κάποιους ανθρώπους που ασχολούνται με τις φάσεις της σελήνης, είναι καθοριστικό στο ποσοστό θηλυκού και αρσενικού που υπάρχει σε όλη τη γη. Το αναλύσαμε λίγο, έδωσα κάτι χαζά παραδείγματα, παρόλα αυτά με αποστομώσανε. Τέλοσπάντων, θα σου πω το εξής: υπάρχουν ακόμη στιγμές που δεν είμαστε ίσες με τους άντρες. Τώρα εγώ είμαι λίγο κάπου στη μέση. Με την έννοια ότι είμαστε δυναμικές, πρέπει να έχουμε την ίδια αντιμετώπιση με τους άντρες.
Υπάρχουν κάποια επαγγέλματα τα οποία απαιτούν σωματική διάπλαση όπως η οικοδομή ας πούμε. Και ο λόγος που δεν θα δεις κάποια γυναίκα να δουλεύει οικοδομή, δεν είναι επειδή της λείπει η δύναμη, αλλά γιατί η κοινωνία έχει αποφασίσει ότι πρέπει να είσαι άντρας για να δουλεύεις σε οικοδομή.
Σε κάποια επαγγέλματα γίνεται μεγάλη προσπάθεια, σε κάποια άλλα δεν μπορεί να γίνει τρελή αλλαγή. Κοινωνικά δεν γίνεται να υπάρξει απόλυτη ισότητα, δεν είμαστε έτοιμοι. Βλέπω ότι ακόμη κάνουμε προσπάθειες και θα συνεχίσουμε να κάνουμε, αλλά δυστυχώς έχουμε πολύ δρόμο ακόμη.
Όσο για το #metoo, εγώ προσωπικά χαίρομαι που έχει ξεκινήσει. Γιατί τώρα; Γιατί έτσι γουστάρουμε, είναι η απάντηση. Δεν υπάρχει κάτι άλλο. Και εγώ ανατρέχω στο δικό μου παρελθόν, να σκεφτώ στιγμές που μπορεί να ήταν στιγμές παρενόχλησης, στιγμές κακοποιητικές ας πούμε, με κακοποιητικές συμπεριφορές και θυμάμαι σκηνικά και γεγονότα, τα οποία απορώ πώς γλίτωσα, πώς δεν την πάτησα, πώς δεν έγινε κάτι χειρότερο. Δηλαδή και αυτή τη στιγμή οι φυσιογνωμίες των ανθρώπων δεν ξεχνιούνται.
Δεν τα δικαιολογούσαμε τότε. Φοβόμασταν, θα σου πω την αλήθεια. Φοβάσαι μην χάσεις την δουλειά σου, αν πρόκειται για κάτι μέσα στον εργασιακό χώρο. Κάποτε το να σε μαστουρώσουνε, να σε υπνωτίσουνε, το να σου δώσουν κάτι για να πετύχουν βιασμό, σεξουαλική παρενόχληση, να σε ρίξουν πιο εύκολα, παλιά αυτό ήταν ενάντια σε σένα. Δηλαδή εσύ ήσουν η εύκολη, αυτή που δεν ήξερες που πήγαινες και γιατί να πιείς από το ποτό και γιατί να κάτσεις στο τραπέζι;
Τώρα αρχίζει σιγά σιγά και φεύγει λίγο αυτή η επιθετικότητα προς το θύμα και γίνεται επιθετικότητα στο θύτη. Τώρα είσαι με το μέρος του θύματος, παλιά δεν ήσουν! Παλιά έβγαινε ένα sex tape και έλεγαν «κοίτα την τάδε», δεν υπερασπιζόταν κανένας την κοπέλα που ο άλλος την έδειχνε στο φίλο του, παλιά ήταν μαγκιά, ήταν «κοίτα την, έχω video μαζί της». Τώρα με όλα αυτά που έχουν γίνει ακόμη και αυτοί που το έκαναν παλαιότερα, το κατακρίνουν. Δεν τους κάνει καλύτερους ανθρώπους, αλλά δείχνει ότι κάτι αλλάζει.
Πατριαρχία
Δεν νομίζω ότι δεν ζούμε σε πατριαρχική κοινωνία. Υπάρχουν μοντέλα οικογένειας, γιατί ξεκινά και από την οικογένεια αυτό, που έχουν αυτήν τη βάση. Μετά περνά στο σχολείο, μετά από το σχολείο θα περάσει στο πανεπιστήμιο, μετά από το πανεπιστήμιο θα περάσει στη δουλειά σου και στην κοινωνική ζωή. Η αλλαγή έρχεται ατομικά. Σιγά σιγά, ένας- ένας, μία- μία μπορεί να αλλάξει αυτήν την κατάσταση. Σίγουρα έχουμε πολύ δρόμο ακόμη. Οι γυναίκες θέλουν βοήθεια, μπορεί να μην αναγνωρίζουν ότι μία συμπεριφορά είναι κακοποιητική, μπορεί να μην αναγνωρίζουν το περιβάλλον στη δουλειά τους ότι δεν είναι το ιδανικό και το υγιές για έναν άνθρωπο.
Κάθε μέρα πρέπει να είναι η μέρα της γυναίκας και κάθε μέρα του ανθρώπου που κακοποιείται ή που προσβάλλεται ή που τον εκμεταλλεύονται. Νομίζω ότι αν κάθε μέρα είχαμε αυτήν τη συγκεκριμένη γιορτή, μπορεί να βοηθούσε στο να υπενθυμίζαμε καθημερινά στον εαυτό μας πως μας αξίζουν τα καλύτερα. Ότι αν δεν τα έχουμε καταφέρει δεν έγινε και κάτι, θα προσπαθήσουμε την επόμενη μέρα. Και επειδή για μένα η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία και αγαπώ τους ανθρώπους νομίζω ότι έχουμε ελπίδα σαν λαός».
Γυναίκα tattoo-artist
«Στη δουλειά μου ως tattoo artist δεν με εμπόδισε πουθενά το ότι είμαι γυναίκα. Ίσα ίσα με βοήθησε, γιατί είμαστε πολύ λίγες. Όσες και να έρθουν στο χώρο, ο χώρος είναι πάντα ανοιχτός -τουλάχιστον από γυναίκα σε γυναίκα δεν έχω νιώσει ανταγωνισμό. Η καθεμιά είναι ξεχωριστή και υποστηρικτική απέναντι στην άλλη artist. Δεν έχω νιώσει ούτε από άντρες περίεργα. Ίσα ίσα κιόλας με έχει αγκαλιάσει όλη η κοινότητα των tattoo artists.
Ακόμη, μια γυναίκα θα πάει πιο εύκολα σε μία γυναίκα artist να της κάνει τατουάζ παρά σε έναν άντρα. Στο μαγαζί που είμαι εγώ, στο Dildo Tattoo Studio, δεν με έχουν φέρει ποτέ σε δύσκολη θέση, είναι κύριοι. Πριν ξεκινήσω σκεφτόμουν ότι ο χώρος αυτός έχει περισσότερους άντρες αλλά δεν με ένοιαζε! Δεν με ένοιαζε γιατί δεν έβλεπα φύλο, έβλεπα ταυτότητα του artist, δουλειά του artist.
Η μητρότητα
Στο παιδί μου θα προσπαθήσω να είμαι κοντά του γιατί όσο είσαι κοντά στο παιδί σου, σου μεταφέρονται οι προβληματισμοί του, οι σκέψεις του και δεν θέλω να υπάρξει το κομμάτι "ντρέπομαι να το πω στη μαμά μου", "ντρέπομαι να το πω στο μπαμπά μου". Προσπαθούμε σαν οικογένεια να χτίσουμε μια ελευθερία ώστε το παιδί να μην φοβάται.
Ο φόβος είναι το μεγαλύτερο κακό που μπορεί να υπάρχει μέσα σε μια οικογένεια. Να φοβάται το παιδί σου να σου πει αυτό που πραγματικά σκέφτεται ή αυτό που θέλει.
Ευτυχώς έχω ετοιμαστεί, δεν μπορώ να στο εξηγήσω, είμαι πολύ προετοιμασμένη και μου φαίνονται όλα φυσιολογικά στις επιλογές του παιδιού μου. Δεν με ενοχλεί η οποιαδήποτε επιλογή του αρκεί να είναι καλά. Θέλω το παιδί μου να νιώθει ελεύθερο.
Αυτό που με απασχολεί και το συζητάω με άλλους γονείς είναι επειδή έχω κορίτσι, έχω άλλους προβληματισμούς, αν είχα αγόρι θα είχα διαφορετικούς. Επειδή έχω κορίτσι με φοβίζει λίγο... αυτό που μπορεί να ακολουθήσει μετά. Μπορεί εγώ να στάθηκα απλά τυχερή.
Με τρομάζει αν θα τη βοηθήσω να δημιουργήσει μια προσωπικότητα να αναγνωρίζει το τι είναι λάθος και σωστό για τον εαυτό της, το σώμα της στην πορεία της ζωής της. Αυτό με τρομάζει! Και αν θα μπορέσει να αποβάλλει ανθρώπους στη ζωή της που είναι χειριστικοί, κακοποιητικοί και όλα αυτά τα τοξικά χαρακτηριστικά που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος, είτε είναι γυναίκα είτε άντρας, γιατί αυτά είναι χαρακτηριστικά ανθρώπων. Το ότι εγώ θα σε δω γυναίκα και θα σε θεωρήσω πιο αδύναμη από εμένα (που εγώ μπορεί να ξέρω πυγμαχία, που μπορεί εγώ να έχω μία σιγουριά και αυτοπεποίθηση για τον εαυτό μου), το αν έρθω και σε τραμπουκίσω είναι χειρότερο από το να έρθει ένας άντρας και να σε τραμπουκίσει.
Λυσσάμε και φωνάζουμε να υποστηρίζουμε η μία την άλλη. Να υποστηρίζουμε οποιοδήποτε αδύναμο άτομο. Πρέπει να είσαι με τη μεριά του αδύναμου, είτε είναι άντρας είτε γυναίκα. Γιατί ξέρω και πολλούς άντρες που έχουν δεχτεί bullying και κακοποιητικές συμπεριφορές επειδή είναι, για παράδειγμα, μικρόσωμοι, επειδή έχουν κάνει στη προσωπική τους ζωή μια άλλη επιλογή κτλ».
Τι θα άλλαζε και τι θα κρατούσε στην Ελλάδα
Θα άλλαζα σίγουρα τα σχολεία, δηλαδή θα προτιμούσα δασκάλους στο δημοτικό ανοιχτόμυαλους που να μην τους νοιάζει μόνο η αφαίρεση, η διαίρεση και η ιστορία, να τους νοιάζει να περνάνε χρόνο με τα παιδιά και να τους χτίζουν μια αυτοπεποίθηση και ένα self-love , να τα ενώνουν μεταξύ τους, να τα κάνουν να συνεργάζονται –κορίτσια με αγόρια, δυνατά με πιο αδύναμα παιδιά.
Θα κρατούσα τους ανθρώπους που συμπονούν τους άλλους, αυτούς που βοηθούν τους άστεγους, που θα προσφέρουν δίχως να περιμένουν αντάλλαγμα.
Οι άντρες που σέβονται τις γυναίκες, συναναστρέφονται και πολλές γυναίκες είτε στην οικογένεια, είτε στο φιλικό περιβάλλον. Αυτοί κάνουν σωστά πράγματα για τις γυναίκες γιατί βάζουν τον εαυτό τους στη θέση των ανθρώπων που αγαπάνε και σέβονται. Θα έλεγα στους άντρες: η γυναίκα δεν είναι λάβαρο και αυτό το "κοίτα ρε φίλε με ποια κυκλοφορώ" είναι παλιακό, είναι ντεμοντε… Ένας άντρας γίνεται γοητευτικός και όμορφος όταν αγαπάει τις γυναίκες».
Built with Shorthand