Lex
«Αν δεν αγαπάς το ίδιο σου το παιδί, ό,τι κι αν είναι,
τότε δεν ξέρω αν έχεις πέτυχει σαν γονιός»
Το Lex αυτοπροσδιορίζεται ως non-binary και είναι ένας από τους πιο ενδιαφέροντες ανθρώπους που έχω γνωρίσει - προσιτό, χαμογελαστό, εντυπωσιακό μέσα κι έξω. Μπήκε στο six d.o.g.s. με ένα τέλειο makeup, τέλειο ντύσιμο, αυτοπεποίθηση, γνωρίζοντας καλά ότι δεν είχε να αποδείξει τίποτα, σε κανέναν.
Έχει ασχοληθεί με το μακιγιάζ και το σχέδιο μόδας, από το 2018 ήρθε σε επαφή με τα performances και τα drag shows, η τέχνη ήταν στη ζωή του από πάντα. Πήγε σε καλλιτεχνικό σχολείο, το οποίο έπαιξε καθοριστικό ρόλο σ’ αυτό που είναι σήμερα γιατί το στήριξε σε κάθε του προσπάθεια να ανακαλύψει τον εαυτό του.
Το Lex γνωρίζει καλά ότι τα μαλλιά δεν είναι μόνο τρίχες.
Από μικρό κατάλαβε πως πρόκειται για κάτι σημαντικότερο, κάτι απαραίτητο «για την έκφραση ενός ατόμου, της αισθητικής του, των απόψεών του, της έκφρασης φύλου του». Αυτό ήταν και το πρώτο πράγμα που άλλαξε το ίδιο, όταν ξεκίνησε να πειραματίζεται με την εικόνα αλλά και την προσωπικότητά του. Ποια ήταν η αλλαγή; Αποφάσισε να τα μακρύνει. Ήταν η εποχή των emo, άλλωστε, ήταν αδιανόητο να κυκλοφορεί χωρίς φράντζα. Τα ξύρισε κάποια στιγμή, σε μία πιο masculine και δύσκολη φάση της ζωής του, όμως εδώ και χρόνια τα διατηρεί μακριά – και αξιοζήλευτα, θα προσθέσω εγώ.
«Δεν ξέρω, μπορεί αλλάξει εκ νέου στο μέλλον γιατί εξελισσόμαστε μονίμως», έχει δηλώσει.
Με τη συμμετοχή του στην καμπάνια #hairhasnogender του Pantene, στόχος του είναι να δείξει πως υπάρχει κάτι περισσότερο στον κόσμο, από την ετεροκανονικότητα. Γιατί, ενώ δεν είμαστε συνηθισμένοι στην προβολή μη διεμφυλικών ατόμων στα μέσα ενημέρωσης, ήρθε επιτέλους η στιγμή να μάθει κάθε παιδί εκεί έξω ότι αυτό που αισθάνεται, είναι φυσιολογικό. Ότι πρέπει να ορίσει τον εαυτό του ως αγόρι ή κορίτσι.
«Το έκανα γιατί πιστεύω ότι αν εγώ, στα 15, στα 10 ή στα 12 μου, έβλεπα ένα άτομο σαν εμένα στην τηλεόραση, αυτό θα με έκανε να νιώσω πολύ όμορφα, θα με έκανε να νιώσω σίγουρο για το ποιο είμαι και θα μου έδινα πάρα πολλή δύναμη να συνεχίσω να προσπαθώ και να θέλω να δείξω τι είμαι»
Όσο κι αν έχουμε προχωρήσει στην Ελλάδα, η κατάσταση παραμένει δύσκολη για τα non-binary άτομα. Καλούνται να αντιμετωπίσουν σοβαρά προβλήματα, από την άρνηση πολλών να αποδεχθούν την ύπαρξή τους – ακόμη κι εν έτει 2022 – μέχρι τη χρήση λάθος αντωνυμιών.
Τι φταίει, άραγε; Μάλλον το ότι ακόμα δεν έχουμε μάθει να ρωτάμε. Βγάζουμε μόνοι μας συμπεράσματα, φέρνουμε ανθρώπους σε δύσκολη θέση μόνο για να μη νιώσουμε εμείς άβολα, δεν προσπαθούμε να ενημερωθούμε.
«Τα στερεότυπα είναι βαθιά ριζωμένα μέσα μας. Ακόμα και μέσα στην κοινότητα, τα στερεότυπα υπάρχουν παντού και από τον οποιονδήποτε. Νομίζω πως θέλουμε πολύ χρόνο όλοι μας, για να αρχίσουμε να τα πετάμε από πάνω μας»
Τι θα έλεγε το Lex σ’ ένα παιδί που τώρα ανακαλύπτει την ταυτότητα φύλου του;
«Να μην ντρέπεται, να μη φοβάται, να ψάξει τι είναι και να έχει κόσμο διπλά του ο οποίος το στηρίζει και το αγαπάει. Γιατί αυτό είναι το πιο σημαντικό πράγμα, να περιτριγυρίζεσαι από ανθρώπους που σε αποδέχονται για αυτό που είσαι, ώστε να έχεις κι εσύ την ελευθέρια να ανακαλύψεις ποιος είσαι, και ποιο είσαι και ποια». Το ίδιο, ήταν τυχερό σ’ αυτό το κομμάτι, ακόμη κι αν οι γονείς του δυσκολεύτηκαν λίγο, στην αρχή.
Οι γονείς, από την πλευρά τους, θα έπρεπε «να αγαπούν περισσότερο τα παιδιά τους».
«Γιατί αυτό είναι, τίποτα άλλο. Αν δεν αγαπάς το ίδιο σου το παιδί, ό,τι κι αν είναι, τότε δεν ξέρω αν έχεις πέτυχει σαν γονιός».
της Στεφανίας Παπαδημητρίου