Καίτη
«Aν μπορέσω μέσα από τη δουλειά μου
να αποτελέσω ένα λιθαράκι
στην κανονικοποίηση
και την ορατότητα, θα είμαι
πάρα πολύ ευτυχισμένη»
Η Καίτη είναι trans straight γυναίκα. Σπούδασε νομική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, τώρα εργάζεται ως μοντέλο.
Έφτασε στο six d.o.g.s χωρίς ίχνος makeup και ντυμένη πολύ απλά – ήταν Παρασκευή πρωί, άλλωστε. Κι ήταν αδύνατο να μην την κοιτάξεις. Φαίνεται επιβλητική, όμως πριν βρεθεί μπροστά στον φακό, είναι χαλαρή και αστεία. Όταν έρχεται η ώρα να ποζάρει, γίνεται απόλυτα επαγγελματίας. «Είσαι πανέμορφη», της είπα δευτερόλεπτα πριν ξεκινήσει η φωτογράφισή της. «Δεν λες καλά που έχω σώμα και γράφουν όλα ωραία;», μου απάντησε γελώντας. Την επόμενη στιγμή, απόλυτα σοβαρή, είχε ήδη μία τέλεια λήψη.
«Ο κόσμος νομίζει ότι τα μοντέλα δεν χρειάζεται να σκέφτονται», έχει πει στο παρελθόν, «όμως σε ένα σετ, όλα απαιτούν στοιχειώδεις γνώσεις και αντίληψη. Εγώ και πριν από τη σχολή ήμουν το κλασικό “φυτουκλάκι” που διάβαζα σε όλη μου τη ζωή και αυτά τα πράγματα τα έχω μελετήσει, ξέρω σε βάθος τη θεωρία για να μπορώ να αντεπεξέλθω στην πράξη».
Από την εποχή που ονειρευόταν ακόμη μια καριέρα στον χώρο της μόδας, είχε στο μυαλό της ότι θα έκανε δουλειές σαν την καμπάνια #hairhasnogender του Pantene. Ήθελε, μέσα από τη δουλειά της, να φέρει στο προσκήνιο κοινωνικά ζητήματα, να ανοίξει μία συζήτηση γύρω από θέματα που απασχολούσαν την ίδια όλη της τη ζωή, κι απασχολούν πάρα πολλούς ανθρώπους που είναι σαν εκείνη.
«Βλέπουμε ότι για πρώτη φορά στα χρονικά, αυτές οι συζητήσεις από σκοτεινά ντουλάπια έχουν έρθει στο προσκήνιο και συζητούνται σε κλειστές παρέες, σε δημόσια βήματα, σε ανοιχτούς χώρους και οδηγούμαστε σιγά σιγά προς την κανονικοποίηση αυτής της κατάστασης. Οπότε, αν μπορέσω μέσα από τη δουλειά μου κιόλας να αποτελέσω ένα λιθαράκι στην κανονικοποίηση και την ορατότητα, είμαι πάρα πολύ ευτυχισμένη», μου είπε.
Πόσο δύσκολος είναι ο χώρος της μόδας για ένα τρανς άτομο; Αρκετά, είναι η απάντηση. Ενώ είναι αρκετά προοδευτικός, πάντα συμβαδίζει με την κοινωνία και τα πρότυπά της. Όσο πιο κλειστή είναι η μία, τόσο περιορίζεται ο άλλος. Κι η ίδια, έχει βιώσει ρατσισμό μέσα στο ίδιο το επάγγελμά της.
«Έχει έχει τύχει πάρα πολλές φορές να με κλείσει κάποιος πελάτης και μόλις μάθει την ταυτότητά μου να ακυρώσει τη δουλειά ή να ακυρώσει εμένα».
Η Καίτη δυσκολεύτηκε να καταλάβει τι ήταν αυτό που την έκανε διαφορετική από τα άλλα παιδιά. Κανείς δεν της είχε μιλήσει για το τι είναι τρανς και η δυσφορία φύλου, τι είναι ο διαφορετικός σεξουαλικός προσανατολισμός. Δεν ήξερε καν ότι είχε τη δυνατότητα, με επιστημονικά μέσα, να γίνει η γυναίκα που πάντα ένιωθε.
«Βάλλεσαι κοινωνικά, προσωπικά, σωματικά, οικογενειακά, επαγγελματικά – βάλλεσαι από όλες τις πλευρές. Οπότε θέλει πάρα πολλή υπομονή, πάρα πολύ γερό στομάχι», θα έλεγε σε τρανς παιδί, το οποίο βρίσκεται στη θέση που εκείνη ήταν πριν χρόνια. «Το πιο σημαντικό για εμένα, είναι το κομμάτι του αυτοπροσδιορισμού», μου είπε.
«Αν θέλει να κάνει συγκεκριμένα πράγματα στο σώμα του, να τα κάνει επειδή το ίδιο το άτομο επιθυμεί, αν δε θέλει να τα κάνει, να μην τα κάνει, αν αισθάνεται κάτι συγκεκριμένο για την ταυτότητά του, να το δηλώνει, να μην επηρεάζεται από εξωτερικούς παράγοντες – είτε αυτοί είναι δικοί του, προσωπικοί άνθρωποι που αγαπάει και εμπιστεύεται, είτε είναι οποιοσδήποτε άλλος άνθρωπος».
Μόνο αν αυτό το άτομο αγκαλιάσει τον εαυτό του, μείνει πιστό στους στόχους και τα όνειρά του, τότε θα έρθει αυτό που τόσο λαχταρά. Η Καίτη το κατάφερε.
της Στεφανίας Παπαδημητρίου