Δήμος
«Το να ανακαλύπτεις την ταυτότητά σου,
είναι από τις πιο ωραίες δημιουργικές φάσεις
της ζωής ενός ανθρώπου»
Είναι χαμογελαστός και ετοιμόλογος. Κι όταν του μιλάς, νιώθεις σαν να τον ξέρεις. Ή, τουλάχιστον, έτσι ένιωσα εγώ – σαν να έκανα μια χαλαρή συζήτηση με κάποιον που είχα να δω καιρό.
Αν ο Δήμος είχε απέναντί του τον πεντάχρονο εαυτό του, θα του έλεγε να σταματήσει να φοβάται. Κι επειδή αυτό είναι κάτι που εκείνος δυσκολεύτηκε να καταφέρει, θα συμβούλευε το ίδιο κάθε queer παιδί.
Αυτοπροσδιορίζεται ως cis gay άνδρας, μεγάλωσε στην Καρδίτσα, ζει στην Αθήνα. Σπούδασε σχέδιο μόδας και ενδυματολογία, ενώ αυτήν τη στιγμή εργάζεται ως βοηθός σκηνοθέτη σε παραγωγές όπως οι «Τιτάνες» του Ευριπίδη Λασκαρίδη. Παράλληλα, μαζί με τον σύντροφό του που είναι σκηνοθέτης, κάνει ομαδικά εργαστήρια σε queer εφήβους. Στόχος τους, είναι να δείξουν στους ανθρώπους αυτούς ότι η ταυτότητά τους είναι γόνιμη, και να τους βοηθήσουν να νιώσουν περήφανοι για τον εαυτό τους.
Ο ίδιος, αν και είναι ενεργός σε ζητήματα που αφορούν την LGBTQ+ κοινότητα, θεωρεί πως η πιο ακτιβιστική του δράση είναι το ότι πλέον, ζει ανοιχτά. «Το λέω και το ξαναλέω». Αυτή η καμπάνια, είναι το μεγαλύτερο άνοιγμα που έχει κάνει ως queer άνθρωπος και έχει λάβει τεράστια αγάπη. Ακόμη κι από άτομα που δεν περίμενε, που φοβόταν ότι ίσως αντιδρούσαν αρνητικά.
«Ακόμα και η μαμά της γειτόνισσάς μου που ήρθε από το χωριό, μου έφερε πορτοκάλια, με αγκάλιασε και μου είπε “είμαι περήφανη για σένα, κάθε φορά που σε βλέπω στην τηλεόραση, είναι σαν να βλέπω τον γιο μου”».
Τα μαλλιά του Δήμου είναι εντυπωσιακά – το ξέρει κι ο ίδιος, δε χρειάζεται επιβεβαίωση. Τα έχει βάψει ξανθά, λευκά, μωβ, δε φοβάται να πειραματιστεί. Κάποτε τα ξύρισε στο πλάι, η μητέρα του τον φώναζε «Βάιο». Τα έκοψε κοντά, τα μάκρυνε. Είναι για εκείνον τρόπος έκφρασης, κάτι πολύ ανώτερο από ένα απλό εξωτερικό χαρακτηριστικό.
Δεν είναι αυτός ο λόγος που αποφάσισε να συμμετάσχει στην καμπάνια #hairhasnogender τουPantene.
Αυτό που τον κέρδισε, ήταν ο σεβασμός με τον οποίο τον αντιμετώπισαν, όπως μου είπε. Από την αρχή κατάλαβε πως όλα γίνονταν με γνώμονα την αγάπη και την εκτίμηση στα πρόσωπα των πρωταγωνιστών, με όλη την ομάδα να είναι ανοιχτή «να μάθει μέσα από εμάς».
«Δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα από το ένα παιδί να βγαίνει δημιουργικό, και το να ανακαλύπτεις την ταυτότητά σου είναι από τις πιο ωραίες δημιουργικές φάσεις της ζωής ενός ανθρώπου, η οποία μπορεί να μην τελειώνει και ποτέ».
Ο Δήμος έχει δυσκολευτεί αρκετά. Δεν υπήρξαν συγκεκριμένα περιστατικά που τον πίεσαν, όμως υπήρχε πάντα «αυτή η περιρρέουσα ατμόσφαιρα». Γνώριζε ότι ανήκει σε μια μειονότητα, αντιλαμβανόταν ότι τον τοποθετούσαν κάπου εκτός.
«Εγώ αυτήν την περιρρέουσα ατμόσφαιρα την θεωρούσα πάντα άδικη, πάντα άδικη. Δεν είναι ότι τη θεωρούσα φυσιολογική ή κανονική, τη θεωρούσα άδικη. Και ήθελα πάντα να υψώνω τον λόγο μου εναντίον της»
Μέσα από όλο αυτό, ελπίζει να πάρει η κοινότητα την ορατότητα που της αξίζει. Να μάθουμε όλοι τι σημαίνει non-binary, τι είναι το drag, πως το να είσαι ομοφυλόφιλος ή τρανς είναι απόλυτα εντάξει. Να καταλάβουμε όλοι ότι είναι ενεργοί πολίτες στην κοινωνία μας, κι όχι κάτι παράλληλο ή, ακόμη χειρότερα, κάτι εκτός.
της Στεφανίας Παπαδημητρίου